Hope Feniks

Eetverslaving eerste fase

Zes weken geleden ben ik begonnen om mijn eetverslaving aan te pakken. Ik had gehoopt dat mijn eetproblemen vanzelf zouden verminderen naarmate ik meer uit mijn verleden een plek gaf maar helaas. Mijn eetverslaving heeft me door de moeilijkste tijden heen geholpen. Als ik verdrietig was ging ik eten. Als ik boos was ging ik eten. Als ik angstig was ging ik eten. Als ik in paniek raakte ging ik eten. Bij elk gevoel wat me overspoelde ging ik eten en dan voelde ik even helemaal niks en kalmeerde ik.

Ik mocht nu eerst zes weken alleen maar drie keer per dag modifast. Vanaf maandag eet ik twee keer per dag modifast en een afgepaste warme maaltijd. Elke zes weken komt er een voedingsmiddel bij tot ik op een normaal gezond eetpatroon ben gekomen.

De eerste zes weken waren zwaar. Al mijn emoties heb ik gevoeld, verwelkomt en een plek gegeven. Normaal at ik het weg en nu moest ik dus alles voelen. Ik heb me gerealiseerd hoeveel pijn en angst en verdriet ik wegduwde, hoeveel van mijzelf ik dus eigenlijk wegduwde. Nu mag het er allemaal zijn ook al is dat enorm zwaar. Het is ook een bevrijding dat ik niet meer alles weg eet, dat al mijn gevoel er mag zijn. Een bevrijding dat ik niet meer 24uur per dag bezig hoef te zijn met eten. 

Morgen dus naar fase twee. Ik ben heel trots dat ik fase 1 door ben gegaan zonder ook maar 1 keer een terugval te hebben maar moet eerlijk zeggen dat het nog steeds enorm moeilijk is vooral als ik weer eens wordt overspoeld door mijn emoties. 

De beloning is dat ik mezelf mag leren kennen inclusief alles wat ik voel. Dat ik niet meer stiekem hoef te eten. Dat mijn gezondheid vooruit gaat en dat ik uiteindelijk vrij zal zijn van mijn verslaving.

~Hope Feniks~

(Zie ook mijn gedicht ‘eetverslaving’ onder het kopje portfolio, gedichten)